Jeanet, we zijn voor het eerst zonder jou op vakantie geweest. Naar Curaçao nog wel te verstaan! Het was een heerlijke ontspannende snorkel- en duikvakantie, maar jouw afwezigheid was dagelijks voelbaar in de vorm van aanwezigheid in onze gedachten. We hebben genoten en gelachen, maar ook stilgestaan bij die mooie vakantie van 2007 (Chogogo). We reden langs de bungalow waar we toen logeerden, met zijn vieren. De herinnering deed pijn, maar de dagelijkse zon deed ons veel goed.
3 weken geleden kwamen we terug van het tropische eiland en weet je wat we nu van plan zijn? Jeanet, wij willen emigreren naar Curaçao! We zijn keihard bezig om het huis in orde te maken voor de komende verkoop en hopen dat alles voorspoedig zal gaan. We hebben heel veel zin in deze ingrijpende verandering in ons leven. Wij volgen onze harten en met jou in onze gedachten sluiten we deze alinea weer af.

Een gevoel van eenzaamheid heeft zich bijna volledig meester gemaakt van mijn welzijn. Net terug van een weekje snorkelen, duiken en chillen op Curaçao en zowel dochters als ik kampen met een knagend gevoel van heimwee. Dit was de eerste vakantie zonder Jeanet, die achteraf niet loodzwaar bleek te zijn. Eerder voor ons een vernieuwing van het plezier van leven.
Ik ben nu ruim vijf maanden weduwnaar, maar het verlies is opnieuw vreselijk veel pijn gaan doen. Een onverwacht ontslag kwam daar nog eens bovenop. De zon schijnt, maar wat moet ik daar mee? Ik moet op zoek gaan naar een houvast. Gelukkig hebben we in het weekend (familie)gasten. Ik ga een heerlijke maaltijd serveren!

Een gevoel van eenzaamheid overvalt me als mijn dochters alweer een half uur slapen. Hond Luna slaapt ook al en ik staar triest naar mijn glas rode wijn. De TV heb ik alweer uitgezet; was niks aan. Ik kan misschien voortaan beter tegelijkertijd met de meiden onder de wol kruipen, dan krijgt die sluipende eenzaamheid geen kans. Dan kan ik misschien weer stabiel worden.
Ik zou zo graag nog één lief gesprekje willen voeren met Jeanet, nog een keer samen shoppen in de binnenstad van Den Bosch, nog een keer samen de hond uitlaten, of gezellig een glaasje wijn drinken bij de open haard. Het voelt allemaal zo verdomd oneerlijk aan, deze veel te vroege dood van een bijzondere vrouw. Een geweldige moeder en bovenal een lief mens.
Ik kook alleen lekker eten, ik strijk alleen met liefde, ik slaap alleen in het grote bed, ik eet of dineer met mijn lieve dochters, ik ga trots winkelen met mijn dochters, ik ga heerlijk op vakantie met mijn dochters (binnenkort tropisch!). Er is zoveel verdwenen, maar er is ook nog heel veel tastbaar aanwezig. Jeanet leeft weliswaar voort, maar de gevoelens blijven pijn doen.