Vandaag is het vier jaar geleden dat wij afscheid namen van Jeanet middels een erg mooie uitvaart. Ik weet nog goed dat Jeanet voor een witte kist koos, waarop zoveel mogelijk mensen iets mochten schrijven met viltstift (vier kleuren). Het idee vond ik heel bijzonder en apart. Naarmate de dagen na haar overlijden verstreken, verschenen steeds meer creatieve bedenksels en de kist fleurde leuk op. Het gaf het afscheid nemen een diepere dimensie, een extra betekenis. Net alsof je nog een beetje contact had met Jeanet.

De uitvaart zelf besloeg een “dubbele aflevering”, dus 2 keer 3 kwartier, zodat haastwerk vermeden kon worden. Ik weet ook nog goed dat de uitvaartmaatschappij eigenlijk alles zelf wilde doen, maar ik stond er op om als een soort ceremoniemeester de zeven gezamenlijk gekozen liedjes aan elkaar te praten, anderen de gelegenheid te geven om een afscheidswoord of -gedicht te vertellen en zelf veel te kunnen vertellen over Jeanet. Dat was niet altijd even makkelijk, maar ik ben nog steeds blij dat ik toen zelf de touwtjes in handen nam.

Verslag van 13 oktober 2010: klik op Afscheid
Iets achterlaten in het Gastenboek: klik op Schrijven

Woensdag 13 oktober 2010…

Een terugblik in woorden is lastig, want er waren heel veel emotionele momenten aanwezig, die zich moeilijk op schrift laten stellen. Toen de witte lijkwagen + witte volgwagen de Leunweg in Engelen opreden, moest ik even diep zuchten om een huilbui te voorkomen. Ik wilde me goed houden op deze ochtend die zo betekenisvol was voor Laura, Eline en mezelf.
Drie kwartier later deed Wilma (uitvaartonderneming) in de aula het (door mij geschreven) openingswoord, waarna ik aan de slag kon. En dat was een gevoelige uitdaging, want de sfeer in de zaal was zo bijzonder: Jeanet lag in een gesloten witte kist, omringd door een zee van witte bloemen en op twee grote flatscreens prijkte op dat moment een grote zwartwit foto van Jeanet toen ze vier jaar was. Kwam nog bij dat de opkomst massaal te noemen was. Niet alleen familie en bekenden, maar ook vriendinnen van Laura en Eline, heel veel collega’s van Jeanet, ook nog eens bijna 15 collega’s van mijn werk, buren, overburen en buurtbewoners waren naar het crematorium van Nieuwkuijk gereden. En dan sta je met een draadloze microfoon voorin de aula je afscheid te houden. Zwaar…

Ik nam kort het woord, waarna wij drieën de zeven kaarsen gingen aansteken, die schuin links van Jeanet stonden. Dit moest voor de toeschouwer ook een mooi moment zijn geweest. Het afscheid kon weer doorgaan met het vertonen van nieuwe foto’s en mooie muziek, die we maanden geleden zelf hadden uitgezocht. Gedraaid werden achtereenvolgens (met tussenpozen): Perhaps Love (John Denver & Placido Domingo), Solsbury Hill (Peter Gabriel), Will We Ever Learn (Oleta Adams), Slipping Through My Fingers (Mamma Mia!), Home (Simply Red), Fragile van Sting en tot slot Sweet Goodbyes van de Tilburgse band Krezip.
Tussendoor heb ik veel verteld over Jeanet en dieren, Jeanet en zorg, Jeanet en kinderen, Jeanet en ik en diverse momenten moest ik even (emoties) voor de afleiding een glas water drinken. De gastsprekers op het gebied van familie, werk en vriendschap hadden ook een mooie bijdrage geleverd en wij allen kunnen dan ook terugblikken op een heel mooi, waardevol en vooral emotioneel afscheid van Jeanet. Het sterkt ons dat het heel ontroerend is geweest. Voor nu heerst rust in huis en het gevoel dat we samen verder moeten, samen verder willen gaan met Jeanet in onze harten.

Mijn wekker liep om 07:30u af. Ik draai me nog een keer om en begin na te denken over deze bijzondere dag die helemaal in het teken staat van mijn overleden vrouw Jeanet Visser. De wekker loopt weer af, maar nu is het 07:34u. Ik draai me gewoontegetrouw nog een keer om, maar begin nu te piekeren. Ik bespeur nog geen zenuwachtigheid, maar wel een toenemend verlangen om in die grote zaal te staan. Dichtbij Jeanet. Mijn afscheidswoord (hakkelend?) uit te spreken en te genieten van de muziek die we maanden geleden samenstelden. De wekker loopt weer af en nu is het 07:38u. Het is nu echt tijd om te gaan douchen, nieuw overhemd aan te trekken en beneden te wachten op … Straks mag Jeanet in een witte lijkwagen nog een rondje door Engelen rijden en wij gaan mee in (ook) een witte volgwagen. De wensen van Jeanet worden prachtig uitgevoerd. Laat ik niets meer vergeten en de dag goed tot me door laten dringen.

Zojuist een medewerkster van de begrafenisonderneming uitgezwaaid. Was een goed en vooral informatief gesprek over komende woensdag. Nam weer 1 1/2 uur tijd in beslag en gisterenavond was het al zo laat geworden. Ik ging ongeveer 01:30u naar bed en heb heel lang aan het programma voor het afscheid van Jeanet gewerkt. Ik word meer en meer tevreden over alles en over onze gezamenlijke wensen. Nu moet ik weer even tijd nemen voor rust, brood en koffie.