Everyday I’m Sunshine ready! The morning is always overwhelmed by sunrays, the smell of coffee and the silence of sleeping daughters, but in the evening darkness filled my brains sometimes. Emptyness, lonelyness or just forgotten happiness? I don’t know, probably a Dip! Not a great dip, but just some grey parts that had to be painted in whatever you want.

Het Leven gaat inderdaad verder, ook al schoot men een vliegtuig uit de lucht, of sterft er een bekende aan een tumor op Bonaire, of een stel moet een besluit nemen over euthanasie van hun hond. Het leven gaat altijd verder, maar er komt gaandeweg steeds meer bagage bij. Toch valt het me telkens op hoeveel een mens feitelijk kan dragen. Het is ongelooflijk! Je verliest een dierbare en je draagt het leed, een leven lang. Wellicht scheelt het als je gewoon kunt praten over je leed, gewoon kunt huilen om het verlies, gewoon kunt lachen om herinneringen, want het is goed om ook leuke dingen aan te halen.

Allerlei positieve gebeurtenissen van alledag maken mijn last echt lichter en zonder me daarover rot te voelen naar Jeanet laat ik vreugde, blijheid en humor toe in mijn leven. De kracht van positief denken, handelen en leven. Volgens mij is dat echt heilzaam.

Het Leven is niet altijd even makkelijk, maar wel mooi om een keer te beleven…

De geplaatste foto verscheen ook op Facebook.
(https://www.facebook.com/gotocuracao)

Jeanet, je mag mijn ogen lenen, zodat je kunt zien hoe mooi je dochters zijn gebleven.

Je mag ook mijn handen lenen, dan kun je voelen hoe zacht en verzorgd het lange haar van Eline of Laura is.

Leen mijn smaakpapillen, zodat je kunt genieten van de lekkerste appelflappen die Eline laatst helemaal in haar eentje maakte voor ons.

Mijn benen kun je ook een keer lenen voor een lange wandeling door de geweldige natuur van Curaçao.

En tot slot mag je mijn stem lenen voor een warm en liefdevol gesprek met ons allen!

Love u 4ever!

Als je een tijdje stilstaat bij een veld vol met klavertjes, vind je op een gegeven moment een klavertje vier. Dat is nog geen geluk, dat brengt nog geen geluk. Dat is slechts een moment uit de natuur. Een toevalligheid in de vorm van vier blaadjes. Leuk om even vast te houden, meer is het niet.
Geluk overkomt je en ik wil er niet naar op zoek gaan, maar met dit sombere weer snak ik naar een goed gevoel. Een geluksgevoel. De saaiheid suist door mijn hoofd en maakt me moedeloos. Nergens zin (meer) in en toch moeten vele dingen gebeuren. Even vaderen (doe ik graag), wat strijken, het gras maaien en de wasmachine weer aan het werk zetten.
Dagelijks ervaar ik geluk bij het voortleven van Jeanet in Laura & Eline. Ditzelfde gevoel veroorzaakt ook wel eens neerslachtigheid, wat meestal diezelfde dag weer lijkt te kunnen verdampen. Eb en vloed kennen een regelmaat; emoties absoluut niet. Ik weet het ook wel; vanmiddag of vanavond voelt het weer anders aan. Een houvast.

Ondanks mijn rol als weduwnaar voel ik mij, mede dankzij twee liefdevolle dochters nu redelijk gelukkig, ruim een half jaar na het overlijden van Jeanet. Ik las namelijk net op Nu.nl dat gezinnen met twee dochters het gelukkigst zijn (lees: Gezinnen met twee dochters). Ook wel treffend: Jeanet & ik hebben het jarenlang bijzonder prettig gevonden om deze meiden te mogen opvoeden. De harmonie was elke dag voelbaar aanwezig en ook al hebben ze wel eens woorden; dat hoort er gewoon bij. Ik put nu dagelijks kracht en energie uit hun aanwezigheid, samenzijn en liefde. Het is net alsof ik de meiden nog steeds samen met Jeanet opvoed. Misschien is het ook wel zo!