Gisteren liep ik samen met dochters rond op de edelstenenbeurs in Rijswijk en trachtte mijn ring af te doen. Ik vond dat ik nu zonder ring verder mocht leven. Het lukte niet; ik moest als ‘getrouwd’ door het leven gaan. Ik had echter zoiets als ‘ring aan vinger: getrouwd. Ring aan halsketting: weduwnaar.’ Pas vanavond laat kreeg ik mijn ring eraf. wat zal ik ermee doen?

Laura, Eline en ik beleefden een ontspannen dag op de edelstenenbeurs in Rijswijk. Een lange reis met veel file, maar het was het waard. De meiden vonden het ook heel fijn om een enorm stuk afleiding te ervaren. Even iets anders aan je hoofd. Prachtig toch?
In het begin van de avond gingen wij drieën naar het uitvaartcentrum. Ik was, volgens afspraak, weer gastheer. Het was, samen met zo’n twintig collegae van Jeanet, een emotionele avond. Jeanet lag er wederom heel vredig en slank bij. Het bleef bizar: je eigen overleden vrouw te zien liggen, wetend dat ze nooit meer wakker wordt. Het is zo definitief. Het doet pijn. Ik stop met schrijven.