Rouw is een lastig begrip. Het kan toenemen of afnemen, maar het is er altijd. Je leven lang, als het goed is. Na het overlijden van een dierbare (je vrouw, moeder, zus of broer) ontstaat er een leegte die je nooit meer kunt invullen. Ze (mijn lieve vrouw Jeanet) is er niet meer en hoe je ook rondkijkt, zoekt, wandelt en ontdekt… ze is er niet meer… Forever. 

Jeanet werd oma… in de hemel. Jeanet kreeg er een schoonzoon bij (ze had er al één)… in de hemel. En telkens krijgt rouw een push om opnieuw te beleven. Het gaat diep, heel diep en zeker wanneer je kinderen hebt, of zelfs opa bent geworden. 

Rouw hoort er dan bij en je moet het benoemen. Ik wil gewoon dat Jeanet er bij is. Dat ze ook beleeft hoe bijzonder het is om een kleinkind te “krijgen”. Ik besef daarnaast steeds meer dat mijn dochters een zwaar verlies dragen. Elke dag opnieuw, moederschap of huwelijk.

En toch, ben ik niet alleen blij vader te zijn, maar ook opa, schoonvader en opnieuw getrouwd. Corine helpt mij door de diepte van rouw en toont zich een bijzondere bonus oma / stiefmoeder. Rouw is dan ook onderdeel van mijn leven geworden. De wisselingen zijn echter hevig.

Ik mis je Jeanet…