Deze vraag kan niet beantwoord worden en wel om twee redenen:
- Dit zou dan draadloos moeten zijn en dat is technisch niet haalbaar;
- De vraag houdt gelijk in dat de hemel bestaat en dat is nog niet bewezen
Toch ga ik uit van het abstracte en dat Jeanet ergens hier voorbij wel beschikt over internet of een andere vorm van communicatie en dat ze dagelijks meemaakt hoe wij ons leven vervolgen zonder haar. Ja, dat zou toch een mooie insteek zijn, nog afgezien van het bestaan van de hemel zelf. Wat me feitelijk niet veel uitmaakt. Ik voel, ik geloof dat Jeanet op een bepaalde manier meekijkt en geniet of zelfs in de lach schiet. En er zijn tegelijk zoveel momenten die we zouden willen delen met haar. Ik ga er simpelweg van uit dat ze alles ziet. Vanuit een onbeschrijfelijk mooi gebied, waar alles in harmonie is met elkaar.
Laatst waren Eline en ik met de hondjes aan het wandelen in het prachtige gebied rondom Landhuis Ascension. Jeanet mocht natuurlijk meekijken en ontspannen genieten. We zagen een vrolijke Luna, een volbloed Jack Russell, heen en weer rennen door het sprookjesachtige groene veld, achtervolgd door haar maatje Gino, een ‘halfbloedje’. En dagen later bevonden wij ons in het sterk tot de verbeelding sprekende Watamula. Bovenop een kleine berg, omringd door werkelijk niemand en genietend van het weidse uitzicht. Op dat soort unieke momenten is het contact met ‘gene zijde’ intens en heel mooi. Jeanet, I miss you so much…
Vanmiddag gingen mijn dochters op ‘floatie-safari’. Voor de leken onder ons: dit is het Dolfijn FM floatie-festival, wat jaarlijks gehouden wordt binnen de veilige zone van Mambo Beach nabij Willemstad. Ik weet zeker dat Jeanet wederom geniet. Ze heeft immers Internet, Facebook, WhatsApp or Whatsoever… Anyway, mijn dochters genieten weer van waterpret, drank (?), muziek en mooi weer. En zo ook nu blijft het stil aan ‘de andere kant’, dus vul ik zelf maar in van wat ik denk wat mogelijk is. Een soort van acceptatie en ik denk dat wij drietjes het goed doen, ondanks de kleine fouten.