Circa zes jaar geleden nam de mantelzorg intensief toe, maar Jeanet zag toch kans om samen met mij en onze knappe dochters Parijs te bezoeken en we genoten zelfs van deze vijfdaagse stedentrip. Ja, ook de geleende rolstoel ging mee de Notre Dame in. Een moeizame maar ook wel indrukwekkende midweek.
Vijf maanden later overleed Jeanet aan de gevolgen van kanker, nadat we ook nog eens een zomerse week in Zeeuws-Vlaanderen hadden doorgebracht. In augustus van dat moeilijke jaar gingen we met zijn tweetjes nog even uitwaaien in Renesse. Gevoelsmatig vond daar het ‘afscheid’ plaats.
September werd heel moeilijk waarin Jeanet maar al te vaak benadrukte dat ik als vader twee mooie dochters heb met een sterk karakter. ‘Ad, zorg er goed voor. Je kunt het!’ En vier dagen na mijn verjaardag was Jeanet er niet meer. De vader/moederzorg was ineens 100%. Dat viel en valt niet altijd mee.
Vijf maanden later overleed Jeanet aan de gevolgen van kanker, nadat we ook nog eens een zomerse week in Zeeuws-Vlaanderen hadden doorgebracht. In augustus van dat moeilijke jaar gingen we met zijn tweetjes nog even uitwaaien in Renesse. Gevoelsmatig vond daar het ‘afscheid’ plaats.
September werd heel moeilijk waarin Jeanet maar al te vaak benadrukte dat ik als vader twee mooie dochters heb met een sterk karakter. ‘Ad, zorg er goed voor. Je kunt het!’ En vier dagen na mijn verjaardag was Jeanet er niet meer. De vader/moederzorg was ineens 100%. Dat viel en valt niet altijd mee.
Vijf maanden na overlijden zaten wij drietjes op … … Curaçao en pakten het leven weer op. Deze twee schoonheden geloven samen met mij in kansen en liefde en we smeedden het grootste plan: emigratie! In April 2012 zetten we voet aan wal op tropische bodem. Curaçao als woonland was een feit.
En nu ruim vier jaar later valt te zeggen dat we het erg naar onze zin hebben hier tussen veel zon, helder zeewater en onovertroffen strandplezier. Het viel echter niet altijd mee tussen mij en mijn dochters. De oorzaken zijn divers, maar wat ook meespeelt is het grote gemis van een partner, van een maatje, van een schouder om op uit te huilen.
Het helpt me wellicht als ik wat vaker ‘omdenk’ en een groeiend conflict van twee kanten bekijk. En ook: als weduwnaar vader zijn is niet alleen een houvast, maar vooral een grote uitdaging, doorspekt met geduld en veel liefde.
Zucht, ik kan weer verder met deze nieuwe en zonnige dag — 
dankbaar.
dankbaar.