viktor1987 kan ik me nog goed herinneren: we zouden samen weer naar het Eurovisie Songfestival kijken; toentertijd mijn lievelingsprogramma. Natuurlijk keek je gezellig mee, want samenzijn stond voor ons allebei voorop. Ook dat heb ik altijd zo in jou kunnen waarderen. Dat waren heerlijke avonden, samen op de bank, rode wijn erbij, stokbrood met Franse kaas en tussendoor punten geven aan de beste zanger, zangeres of groep. En zo genoten we weer van alle liedjes, totdat het beroemde, dan wel beruchte “May I have your votes, please” begon.

Viktor Lazlo was toen al in het begin van het Eurovisie Festival fantastisch in beeld gekomen met een entree liedje, genaamd “Breathless”. De uitvoering ervan benam echt even mijn adem, want wat vond ik dat mooi! En op het einde van de avond begon het gemekker rondom de “douze points”. Wederom liet Viktor haar onwijs mooie stem horen en ik weet me nog te herinneren dat jij zei dat ze feitelijk haar laatst uitgebrachte CD aan het promoten was. Dat was ook zo, want de maandag daarop ging ik gelijk die CD kopen. Breathless als ik was.

En zo ervaar ik nog steeds dat allerlei soorten muziek me zo sterk herinnert aan jou, lieve Jeanet! Ook deze: “Long Distance” van, ja natuurlijk Viktor Lazlo. Een klein stukje tekst daaruit:

Vous ne saurez pas
A quel point novembre est froid
Vous n’ êtes pas
Ici, chez vous

November is koud, zonder jou. En wat er ook in de nabije toekomst gebeurt met mijn liefdesleven; je zult altijd een speciaal plekje in mijn hart behouden. Bijzonder is dat. Ook bijzonder is dat we samen twee mooie dochters op deze aardkloot zetten. Een bewijs van onze liefde voor elkaar, een bewijs van jouw bestaan. Deze rijkdom vind ik heel speciaal.

Jaren later kwam je erachter dat ze zou optreden in TivoliVredenburg te Utrecht en zonder enige twijfel stelde je voor om tickets voor dat concert te kopen. En telkens opnieuw besef ik dat werkelijk niemand jou kan evenaren. Zelfs vier jaar na jouw dood. Maar ik zoek geen vervangster van jou en dat weet je. Ik zoek gewoon opnieuw een lieve vrouw, maar jou vergeten? Nooit…

Love you forever…

1987 kan ik me nog goed herinneren: we zouden samen weer naar het Eurovisie Songfestival kijken; toentertijd mijn lievelingsprogramma. Natuurlijk keek je gezellig mee, want samenzijn stond voor ons allebei voorop. Ook dat heb ik altijd zo in jou kunnen waarderen. Dat waren heerlijke avonden, samen op de bank, rode wijn erbij, stokbrood met Franse […]

© 2025 Jeanet Visser | Theme by Tim Sainburg | Theme used by Ad van Loon