Voor mijn dochters is deze zonnige zondag de tweede Moederdag zonder Jeanet en de eerste op het eiland Curaçao. Dat voelt vreemd aan en toch proberen we er alledrie wat van te maken, want het leven gaat verder. We beseffen ook dat Moederdag nooit meer Moederdag zal zijn. Gewoon een zondag, maar dan met hele mooie herinneringen aan een zorgzame moeder en een geweldige vrouw.
De leegte en het gemis wordt gevuld en gecompenseerd met duiken, fotografie, smaakvol eten en genieten van zon en wind.
Hoe groot en liefdevol zou het moment zijn als Jeanet deze dag ineens zou verschijnen voor ons en mee kon genieten van ons leven wat zo drastisch -in positieve zin- is veranderd?