Woensdag 13 oktober 2010…

Een terugblik in woorden is lastig, want er waren heel veel emotionele momenten aanwezig, die zich moeilijk op schrift laten stellen. Toen de witte lijkwagen + witte volgwagen de Leunweg in Engelen opreden, moest ik even diep zuchten om een huilbui te voorkomen. Ik wilde me goed houden op deze ochtend die zo betekenisvol was voor Laura, Eline en mezelf.
Drie kwartier later deed Wilma (uitvaartonderneming) in de aula het (door mij geschreven) openingswoord, waarna ik aan de slag kon. En dat was een gevoelige uitdaging, want de sfeer in de zaal was zo bijzonder: Jeanet lag in een gesloten witte kist, omringd door een zee van witte bloemen en op twee grote flatscreens prijkte op dat moment een grote zwartwit foto van Jeanet toen ze vier jaar was. Kwam nog bij dat de opkomst massaal te noemen was. Niet alleen familie en bekenden, maar ook vriendinnen van Laura en Eline, heel veel collega’s van Jeanet, ook nog eens bijna 15 collega’s van mijn werk, buren, overburen en buurtbewoners waren naar het crematorium van Nieuwkuijk gereden. En dan sta je met een draadloze microfoon voorin de aula je afscheid te houden. Zwaar…

Ik nam kort het woord, waarna wij drieën de zeven kaarsen gingen aansteken, die schuin links van Jeanet stonden. Dit moest voor de toeschouwer ook een mooi moment zijn geweest. Het afscheid kon weer doorgaan met het vertonen van nieuwe foto’s en mooie muziek, die we maanden geleden zelf hadden uitgezocht. Gedraaid werden achtereenvolgens (met tussenpozen): Perhaps Love (John Denver & Placido Domingo), Solsbury Hill (Peter Gabriel), Will We Ever Learn (Oleta Adams), Slipping Through My Fingers (Mamma Mia!), Home (Simply Red), Fragile van Sting en tot slot Sweet Goodbyes van de Tilburgse band Krezip.
Tussendoor heb ik veel verteld over Jeanet en dieren, Jeanet en zorg, Jeanet en kinderen, Jeanet en ik en diverse momenten moest ik even (emoties) voor de afleiding een glas water drinken. De gastsprekers op het gebied van familie, werk en vriendschap hadden ook een mooie bijdrage geleverd en wij allen kunnen dan ook terugblikken op een heel mooi, waardevol en vooral emotioneel afscheid van Jeanet. Het sterkt ons dat het heel ontroerend is geweest. Voor nu heerst rust in huis en het gevoel dat we samen verder moeten, samen verder willen gaan met Jeanet in onze harten.